DEİZM'E YÖNELİŞ HİKAYEM (Rengin)

DEİZM'E YÖNELİŞ HİKAYESİ
(Takipçilerimden Rengin'in Süreci)

Öncelikle merhaba. Ben 13 yaşında bir kız çocuğuyum daha. Önyargılarınız varsa bir kenara bırakın lütfen. İsmimi vermek istemediğimden dolayı siz bana Rengin diyebilirsiniz.

Çoğumuz hatta neredeyse hepimiz gibi Müslüman bir ailede doğdum. Annem kapalı değil fakat dindar. Babam annemden daha dindar. Ailem (özellikle babaannem) 7-8 yaşlarımdan beri dinime düşkün olmamı sağlamaya çalışıyor. Annem ve babam bana İslam'ı öğretiyor ve anneannem ile babaannem beni kurslara gönderiyordu.
Ben daha 9 veya 10 yaşımdayken babaannem büyüdüğüm için artık şort giymemem gerektiğini söylemişti. Ortaokula geçtiğimde seçmeli derslerimden birini din dersi olarak seçtiler. İsteklerimi göz önünde bulundurmadılar tabii ki.
İlkokuldan beri sürekli dinimi sorgulayıp kendime kızardım. 6. sınıfın sonlarına kadar İslam propagandası yapan bir çocuk olmuştum. Gerçekten utanç vericiydi. Sonra takip ettiğim bir ünlünün deist olduğunu öğrendim. Deizmin ne olduğunu bilmiyordum. Bana hiç diğer dinlerden bahsedilmemişti.
Sorgulamadan ailemin fikirlerine uyacağım düşünülmüştü. Merak ettim ve deizm ile beraber diğer dinleri de araştırdım. Benim inandığım şeyin deizm olduğunu fark etmeye başladım. Kabullenemedim. Dinden uzaklaşmamam gerektiğini düşünüp "İslamın gerçek din olduğunun kanıtı" gibi isimleri olan videolar izliyor, yazılar okuyordum. Kendimi kandırmam 1 ila 1,5 sene sürdü.

7. sınıfı bitirdiğimde yaz tatilinde İslam'ın gerçek yüzünü görmemi sağlayan videolar izledim. Kuranın kendi ayetlerini okuyup tiksindim. Birkaç sene önce bu şeyleri savunduğuma inanamıyordum. Erken yaşta bunları fark ettiğim için sevindim. Aileme veya yakınlarıma söylersem çok tepki alırım. Psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kalırım. Kendimi saklayarak yaşamak zor geliyor ama idare ediyorum. Kendi gelirimi sağladığımda ve ailemden ayrı yaşamaya başladığımda kimseden korkmadan, gururla "ben deistim" diyebileceğim.
Şu an 8. sınıfa gidiyorum ve yakında 14 yaşıma gireceğim. Yaşımın çok erken olduğunu ve karar vermek için çok küçük olduğumu söyleyecek kişiler olacaktır elbette. Onlara vereceğim cevap çok basit. Eğer Müslüman olsaydım ve bu yaşımda İslam ile nasıl huzura erdiğimi, Müslüman olduğumu birisine söylersem tepki göreceğimi falan söyleseydim beni yargılamaz hatta "yaşın küçük ama ne kadar akıllı, temiz kalplisin" diye desteklerdiniz.

İslamın kız çocuklara nasıl davrandığını göz önünde bulundurursam yaşım ve kararlarım konusunda bir Müslümana danışmamam gerektiğini çok iyi biliyorum. Son olarak söylemek istediğim şey; şu an beni dinleyen kişi, eğer sorgulama dönemindeysen kendini kandırma ve sorgulamaya devam et. Dinlerin ne kadar saçma olduğunu göreceksin. Gerçeğe kavuşanların bu yolda devam etmesi ve henüz kavuşmamış olanların bir an önce kavuşması dileklerimle.

---

SİZDEN GELENLER | Yazan: Rengin

Eleştirisel bakış açısı ile her din ve inanca ait yazılarınızı, inancınızın değişim sürecini anlattığınız sorgulama süreçlerinizi dinvemitoloji@gmail.com adresine gönderebilirsiniz.

• Bu yazılar biz-siz gibi sorgulama evresine girmiş herkese mutlaka biraz olsun ışık tutacaktır.
• Gönderdiğiniz yazılar sitemizde adınızla veya takma adınızla yayınlanacaktır.
• Gönderdiğiniz yazının başka bir internet sitesinde yayınlanmamış olması gerekmektedir. (KOPYA içeriğe karşı olduğumuzdan, sitemizdeki tüm içerikler özgündür)

Sitemiz yazarları arasında yer almak istiyorsanız tıklayınız.

NASIL DEİST OLDUM ?

Tam da inandığım şeyin cevabını uzun yıllardır arıyordum. Bir sonraki en iyi tercihimin ateist olmak olmadığını kuşkusuz biliyordum. Ancak bu benim inancımı açıklamakta iyi bir iş çıkarmadı. Bu yüzden insanlara Tanrı'ya inandığımı söyledim, sadece insanların bana onun hakkında söylediklerine inanmadım. Katolik yetiştirildim ve Katolik okullarına gittim. Rahibelerin başında, açıklanamayan şeyi açıklamak için iman etmem gerektiğini düşündüm. Ancak daha sonra Cizvitler bana karşı işe yaramadı ve aslında nasıl düşüneceğimi öğretti. Lise'de "Common Sense (sağduyu)"i okudum , ancak, "Neden Çağı"nı okumam hiç bir zaman gerçekleşmedi ve şimdi bunu da merak ediyorum, çünkü Common Sense harikaydı.

Ancak inançlarımda çok yalnızdım - kimseye ne olduklarını bile söyleyemedim çünkü onları kendim anlamadım. Şimdi insanlara ne olduklarını söyleyebilirim - başkası (görünüşe göre bir sürü birilerinin elinde) çok uzun zaman geçirdiler ve onlarla ilgili yazı yazmakta büyük bir iş çıkardım. Yapmam gereken çok şey var - yanı sıra bir çok düşünce - ve gerçekten öğrenmeyi, Tanrı'nın benim için tasarladığı varlığa dönüşmeyi sabırsızlıkla bekliyorum.

Artık araştırmalarım ödüllendirildiği için mutlu bir insan olarak ileriye bakabilir ve kendimi daha da geliştirebilirim - şu ana kadar kendim hakkında daha önce hiç olmadığı kadar çok şey anlıyorum. Sanki bir ton ağırlığım omuzlarımdan kaldırılmış gibi.

Yazan: Charles McQuaid

Tercüme eden: Anu

HRİSTİYANLIK'TAN DEİZM'E

Bilindiği üzere kendi Deist oluş hikayemi anlattığım "Neden Deist Oldum" başlıklı 3 yazı yazıp paylaştım. Fakat sizlerle biraz da farklı kültür ve dinlerden insanların dinlerini terk ederek Deizm, Ateizm vb. felsefi akımları tercih etme hikayelerini paylaşmak istiyorum. Dolayısı ile bu paragraf sonrasındaki tüm yazılar bana değil, doğrudan yazana aittir.

Sevgili arkadaşlar,
Bu mektubu Bob Johnson'un isteği üzerine yazıyorum. Bütün hayatım boyunca Deistik duygular yaşadım, ancak 10 yıl kadar önce dünyamın bir ismi vardı. Deist "olduğuma" hiçbir zaman inanmıyordum. Daha ziyade inanmış olduğum çizgi ile bir felsefe keşfettiğimi söyleyebilirim.

Katolik bir ailede doğdum ve ilk, lise ve üniversite için Katolik okullarına katıldım. Bir genç olarak boş zamanlarımdan bazılarını Keşif ve Bilim Kanallarını izleyerek ve doğayla fizik hakkında öğrenirken harcardım. Öğrenmeyi çok sevdim ve okulda genel olarak Hristiyanlık ve Roma Katolikliği hakkında her şeyi öğrendim. Fakat söylediklerime gerçekten asla inanmadım. Dönüştürülme, doğuştan gelen günah, papanın sonsuzluğu, bakire doğumlar, göklere çıkma ve suda yürümeyi kabul etmekte bazı sorunlar yaşadım. Sadece dünyanın nasıl çalıştığına dair anlayışıma uymadılar. İkincisi, doğum kontrolü kullanımına ilişkin yasak aptalca görünüyordu ve kadın rahibelere yapılan yasaklamalar kadın düşmanıydı. Şüphe her zaman mevcuttu ve annem din sınıfında C aldığımda hayret ederdi, her şey düz A'ydı.

Deizm terimini ilk görüşüm dünya tarihi dersinde Aydınlanma'yı (Enlightenment) okurken oldu. Hemen ilgi ve merakımı tetikledi. Thomas Paine, Ethan Allen, Benjamin Franklin, Thomas Jefferson, Matthew Tindal, John Toland, Voltaire, Shaftsbury ve diğerlerini okudum. Okuduğum gibi, görüşlerimin yüzyıllar önce zaten ifade edildiğini gördüm. Benim bir Deist olduğuma şüphe yoktu. Evreni anlamak için sebebimi kullanmaya kararlıydım. Ben yapı olarak sessiz ve mantıklıydım. Nitekim bir zamanlar bir işveren bana Star Trek'ten Spock'u hatırlattığımı söylemişti. Mantıksal olmak kesinlikle benim özelliklerinden biri ve bence bu nedenle Deizm, benim için mükemmel bir teolojik felsefe idi.


Katolikler ve Protestanlar iktidar için savaşırken, dini savaşların Karanlık Çağ'ı sarstığını öğrendim. Birlikte gelen aydınlanma hoşgörüyü ve daha iyi bir yolu getirirken dini fanatizmin tehlikeli olduğunu insanlara söyledi. Bu insan ahlakı üzerine benimde desteklediğim harika bir gelişmeydi. Fakat bana göre bu ahlaki bir standart olarak yetersizdi. Hoşgörü birine, "Senden nefret ediyorum, ama bununla baş edeceğim ve farklılıklarımızdan dolayı seni öldürmekten kaçınacağım" demek gibi bir şey. Kabul, ahlakın daha yüksek bir standardıdır. Bir kişi, farklılıklarına rağmen, insan toplumunun tam bir üyesi olarak birini kabul etmeye hazır olduğunda, adil davranır. "Senin ayakkabılarına girseydim haysiyet ve saygıyla muamele görmek isterim" demek gibi bir şey. "Bu yüzden sana bana davranmanı isteyeceğim gibi davranacağım ". Deistler tarih boyunca başkalarına sürekli gülünç ve duyarsız inançlar üzerine yaptıkları küçük savaşlarını durdurmalarını söylüyorlardı.

Şunu çok kuvvetli hissettim, Deizm soyadımı değiştirmekten daha iyi bir ahlaki yoldu. Bu, birçok insanın yaptığı şey. Müslüman olurken Muhammed ismini alıyorlar. Hristiyanlar, Hristiyanlığa olan bağlarını sembolize eden bir onay ismi alırlar. İnsanlar dünyaya "İnandığım budur" demek için bunu yapıyorlar. Bunda utanılacak bir şey yok ve insanların inandığım şeyi bilmesini istiyorum. Sonunda, Roma Katolik Kilisesi'nden istifa edeceğim, ancak bu farklı bir şey hikaye.

Öyle görünüyor ki çok akıllı insanlar Deizm'e çekiliyorlar. Bunun nedeni, Deizm'in size tüm cevapları vermesi ve size hakikati söylemesi değildir, doğru cevapları aramak için bir topluluk oluşturması ve dünyanın örgütlenmesi için bir çerçeve oluşturmasıdır. Nihayetinde her kişi makul bulduklarına göre kendi cevaplarını bulmalıdır. Bu, bireyci olan insanlarla, insanlığın daha iyi hale getirilebileceğine inananlara bir akor olur. Bilgiye olan sevgim, doktora programını bitirene kadar eğitimimi sürdürmemi sağladı. Artık bir üniversite profesörü oldum ve aklımı insanlığın iyileştirilmesi için kullanmaya kararlıyım. İçtenlikle,

Yazan: Prof. RT Longoria de Voltair

Çeviren & Düzenleyen: Anu