KUR'AN EVRENİN GENİŞLEMESİNİ ve BÜYÜK PATLAMAYI ANLATIYOR MU?
Bu makalede Büyük Patlama'nın Kur'an'da yer aldığını iddiasına cevap vereceğim. Fakat önce bir uyarı:
Bazı arkadaşlar "bize ne Adnan Oktar'dan" yada "vere vere onun mealini mi örnek veriyorsun, o zaten sahtekar vs." diyebilir. Öncelikli olarak onun mealini veriyorum çünkü genişleyen evren, big bang gibi iddiaları ortaya atıp hakkında ingilizce kitaplar yazan ilk oryantalist odur. Daha sonra birçok meale bu adamın dansözlüğü adapte edilmiş, aynı anlam kıvırmalarına günümüzdeki birçok hoca da başvurmuştur. Yani Adnan dışında şuan onlarca mealde aynı anlam dansözlükleri devam etmektedir. Dolayısı ile bunun mimarı olan Adnan'dan söz etmem ve sonrasında diğer mealler ile kıyaslamam oldukça normaldir. Lütfen makaleyi buna göre okuyunuz.
MÜSLÜMANLARIN İDDİALARI
Kedicik sahibi Adnan Oktar'ın konuyla ilgili iddiaları şu yöndedir:
Evrenin genişlemesi, onun bir hiçlikten yaratıldığının en büyük ispatıdır. Bu, bilim tarafından 20. yüzyıla kadar keşfedilmemiş olmasına rağmen, Allah bize 1.400 yıl önce Kur'an'da bu gerçeği bildirdi:
Zariyat suresi 47.ayet: Göğü kudretimizle biz kurduk ve şüphesiz biz genişletmekteyiz.
Büyük Patlama'nın modern zamanda keşfedilmesinden 14 yüzyıl önce Kuran'da ortaya çıkan bir başka önemli husus yaratıldığı ilk sırada evrenin çok küçük bir hacim işgal ettiği yönündedir:
Enbiya suresi 30.ayet: İnkâr edenler, gökler ve yer bitişik iken onları ayırdığımızı ve her canlıyı sudan yarattığımızı görmezler mi? Hâlâ inanmayacaklar mı?
(Eve lem yerâ-lleżîne keferû enne-ssemâvâti vel-arda kânetâ ratkan fefetaknâhumâ(s) vece’alnâ mine-lmâ-i kulle şey-in hayy(in)(s) efelâ yu/minûn(e))
Bu mealde çok önemli bir kelime seçimi var. 'Bitişik' olarak çevrilmiş olan "ratk" kelimesinin Arapça sözlüklerde 'her biri karışmış, harmanlanmış' anlamına geldiği yazar. Yani bir bütünü oluşturan iki farklı maddeye atıfta bulunmak için kullanılır. "Ayırdığımızı" ifadesinin Arapça'daki fiili 'fatk'dır ve bir binayı yada yapıyı parçalayarak veya yok ederek ortaya çıktığını ima eder. Bir tohumun topraktan filizlenmesi bu fiilin uygulandığı eylemlerden biridir.
ANALİZ
Dikkate alınması gereken ilk önemli nokta Kur'an'daki ifadelerin çarpıtılmadan gerçek anlamları ile dürüstçe sunulup sunulmadığıdır.
Örneğin Zariyat suresi 47.ayetin Diyanet meali şöyledir:
Göğü kudretimizle biz kurduk ve şüphesiz biz genişletmekteyiz.Fakat Harun Yahya adıyla bildiğimiz kediciklerin efendisi aynı ayeti:
(Ve-ssemâe beneynâhâ bi-eydin ve-innâ lemûsi’ûn)
“Evreni (Yaratıcı) gücümüzle inşa eden Biziz, ve aslında onu sürekli genişleten Biziz” diye çevirmiş.
Ayetin bu çevirisi sizce adil mi, dürüst mü? Tabi ki de değil..
Diyanet mealine ek olarak bir iki farklı kaynağın daha ilgili ayeti nasıl çevirdiğine bakalım:
Elmalılı Hamdi Yazır meali: Biz göğü kudretimizle bina ettik. Hiç şüphesiz biz, çok genişlik ve kudret sahibiyiz.
Süleyman Ateş meali: Göğü sağlam yaptık, biz genişleticiyiz (kudretimiz geniştir, göğü öyle genişleten biziz).
Bunlardan hiçbiri evrenin sürekli genişlemesi fikrini içermiyor. "Biz inşa ettik" (بَنَيْنَاهَا, beneynâhâ) tamamlanmış geçmiş zaman fiilidir. İlgili ayetler evrenin aksine doğrudan doğruya dünyayı ve gökleri anlatmaktadır, bunu hemen arkasından gelen ayetlerden anlamakta mümkün:
Zariyat suresi 48.ayet:
وَالْاَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ
"Yeri de biz döşedik; dolayısıyla güzel de yaptık!"
(Vel-arda feraşnâhâ feni’me-lmâhidûn)
Gökyüzünün ve yerin ikiciliği Kur'an'da tekrar eden bir temadır ve eski Araplar için ikisi birlikte tüm evren olarak kabul edilirdi ve çoğu Arap şiirinde genellikle birisine atıfta bulunulduğunda diğerinin onunla birlikte anıldığı, tekrarlandığı açıkça görülür.
48. ayetteki el mâhidûn الْمَهِدُونَ (yayıcılar) kelimesi, mehede مهد kökünden gelir; ki bu da düz, pürüzsüz bir yatağı yaymak anlamına gelir. Ayrıca bu ad kökten gelen ve yatak hatta genişlik anlamına gelen mehden (مَهْدًا) kelimesi eylemin geçmiş zamanda yapıldığını ifade eder ve bunun kullanımı dünyanın yaratılması hakkında diğer ayetlerde de görmekteyiz. Yani bu ayetlerdeki ifade devam eden bir süreçten ziyade geçmişte gerçekleşmiş, olmuş-bitmiş olayları ifade eder.
Kur'ân'ın kozmolojisi yayılmış vaziyetteki 7 katlı dünya ile (7 kat cennet) ve onun etrafında bulunan yıldızlar, gezegenler, güneş ve ay ile tamamen yer merkezlidir.
Fakat Adnan Oktar 47.ayetteki kelimenin anlamını Kur'an'ı bilime uydurma çabası ile kasten, insanları aldatmak amacı ile üç şekilde değiştirdi.
Oktar ilgili ayeti kavramsal olarak gerçekte olduğundan daha sofistike hale getirme, ikinci ve daha önemli çarpıklığı için daha güçlü bir temel sağlama çabası ile kasıtlı olarak "gökleri" "evren" olarak yanlış tercüme etmiştir.
Adnan Bey sadece "geniş oda veya genişlik sağlayıcı" anlamına gelen Arapça 'mûsi’ûn' kelimesini almakla kalmaz [3] aynı zamanda onu "genişleyen" anlamına gelen bir fiile çevirir. Tamamen gereksiz ve fazla sayıda zarf kullanımı ile aslında orada olmayan ek fikirleri Kuran'a eklemeye çalışır. Bu üç yöntemle bu ayetin anlamını Allah'ın gökyüzünü yaratmasının basit bir tanımından, Kur'an'da zerre bulunmayan Hubble'ın genişleyen evreninin bilimsel bir ifadesine dönüştürdü.
Maalesef aynı taktiği kullanarak insanları kandırıp dinde tutmaya çalışan başkaları da yok değil.
Oktar’ın Enbiya suresi 30.ayeti suistimal ederek çarpıtması en azından orjinal tercümesine daha sadık olmasına rağmen Zariyat suresi 47.ayetini kasıtlı olarak bozmasından daha meşru değildir. Yani çarpıtma için kullandığı birincil araç ayetleri tek başına ele alarak tamamen bağlam dışına çıkarma ve böylece gerçek anlamını gizlemektir.
Enbiya suresi 30.ayet (Oktar meali): O inkar edenler görmüyorlar mı ki,(başlangıçta) göklerle yer, birbiriyle bitişik iken, Biz onları ayırdık ve her canlı şeyi sudan yarattık. Yine de onlar inanmayacaklar mı?
Sonraki iki ayeti çeviriye dahil etmediğinde bu ayetin anlamı iddiası için ne kadar uygun görünüyor değil mi? İlgili ayete, devamındaki ayetler ile birlikte bakalım:
Diyanet meali:
30) İnkâr edenler, gökler ve yer bitişik iken onları ayırdığımızı ve her canlıyı sudan yarattığımızı görmezler mi? Hâlâ inanmayacaklar mı?
31) Yeryüzüne onları sarsmasın diye sağlam dağlar yerleştirdik; kolayca yollarını bulabilsinler diye orada vadiler, yollar açtık.
32) Gökyüzünü korunmuş bir tavan yaptık. Onlar ise, gökyüzünün işaretlerine sırt çevirmektedirler.
Şimdi ayeti asıl bağlamına geri döndürdüğümüze göre bir dakikanızı ayırarak Oktar’ın iddiasını Kur'an’ın gerçekte tanımladığı şeyle karşılaştıralım. İlgili ayette “yaratıldığında evrenin çok küçük bir hacim işgal ettiği” bilimsel gerçeğinin bir tanımı olduğunu iddia ediyor. Fakat esasen bu ayette herhangi bir anlamda hacme atıfta bulunulduğu şeklinde yorumlanabilecek hiçbir açıklama yoktur.
Fakat daha da önemlisi Oktar ve bazı İslamcılar burada açıklanan göklerin ve yerin “ayrılmasının” “Büyük Patlama” yada evrenin ilkel yaratılışı için bir atıf olduğunu iddia ediyor. Eğer durum böyleyse o zaman burada sözü edilen “yer” Dünya gezegenine atıfta bulunamaz çünkü yaratılışının tarif edildiği olaydan milyarlarca yıl sonra hala yaratılıyor olacaktı.
Başka bir deyişle Yahya ve birçok İslamcı buradaki “yer”in Dünya gezegeni değil “madde” anlamına geldiğini ima ediyor.
Fakat bir sonraki ayet bunun doğru olamayacağını kanıtlıyor. Çünkü bir sonraki ayette Allah aynı “yer”in üzerine dağları, vadileri ve yolları koyuyor. Bu ayetteki “yeryüzü” Dünya gezegeninden başka bir şeyi ifade ediyorsa bu nasıl olabilir? Bundan bir sonraki ayet gökyüzünü “gölgelik” veya “çatı” olarak tanımladığına ve ayetlerde yerden bahsedildiğine göre anlatılan şeyi madde olarak çarpıtmak ve “büyük patlama” nın tanımı olduğu fikrini ortaya atmak tamamen mantıksız ve imkansız bir hal alır.
Bu ayetler tam olarak göründükleri şeydir, çarpıtarak bilime uydurmaya çalışmak boşadır. İlgili ayetler Allah’ın Dünya gezegenini ve onun üstündeki gökleri yaratmasının bir tanımıdır, kesinlikle modern bilimde anlatılan evrenin yaratılmasının bir tanımı değildir.
Aslında göklerin ve yerin bir zamanlar Tanrıların ve Tanrıçaların etkinliği ile birleştirildiği ve ayrıldığı fikri Orta Doğu paganları arasında oldukça yaygındı. Örneğin Mısırlılar arasında dünyanın gökten ayrılması yeryüzü tanrısı Geb'in, karısı ve kız kardeşi olan gökyüzü tanrıçası Nut'tan istemsiz olarak ayrılması sonucu gerçekleşiyordu. Tıpkı Gılgamış Destanı'nda gök tanrısı An'ın (Anu) yer tanrıçası olan Ki'den ayrılması sonucu “gök ile yeryüzünün ayrıldığı” anlatımı gibi. Pagan referanslarının çoğu Kur'ân'da ve diğer semavi kitaplarda yazanlarla hemen hemen aynı anlatıma sahiptir. Çünkü Tanrı kelamı olduğu iddia edilen bu dinler dönemin pagan inancının devamından başka bir şey değildirler.
Kuran'da "Büyük Patlama" nın tanımlandığı iddiasının hatalı olduğunu ifade etmeye çalıştım. Aslında Kur'an “büyük patlama” konusundan tamamen habersizdir çünkü Dünya gezegeninin oluşumundan önce var olan gezegenlerden veya dışa doğru sonsuz uzaya uzanan bir evrenin farkındalığından yoksundur. Gökadaları, gökada kümelerini, kuasarları ve pulsarları ya da her şeyi bilen bir Allah tarafından kolayca söylenebilecek diğer şeyleri anlamıyor ve bize tartışmaya yer bırakmadı.
