"ORUÇ gecesinde kadınlarınıza yaklaşmak (cinsel ilişkide bulunmak) size helal kılındı. Onlar size örtüdürler, siz de onlara örtüsünüz. Allah, sizin Ramazan aynın gecelerinde kadınlarınıza yaklaşarak kendinize zulmetmekte olduğunuzu BİLDİ de tövbenizi kabul edip sizi affetti. Artık karılarınıza yaklaşın." Bakara 187
Yukarıdaki ayetten önce oruç ayında geceleyin cinsel ilişki mutlak surette; yemek içmek ise şartlı olarak yasaktı. Eğer kişi gece uyuyup bir daha uyansaydı, artık uyuduğu için yemek içmek yasak sayılırdı.
Ramazan ayında bir gece Ömer Muhammed'in yanında epeyce kalır. Eve geldiğinde eşi artık uyumuştur. Onu uyandırıp cinsel ilişkide bulunur. Yukarıda belirttiğim gibi o zaman oruç ayında insan iftardan sonra uykuya daldı mı yemek, içmek, cinsel ilişki yasak sayılırdı. Kadın Ömer'e, ben uyumuştum, niye böyle yapıyorsun, yasaktır dediği halde Ömer dinlemiyor. Ömer Muhammed'in yanına varıp dinen yasak olanı çiğnediğini söylüyor. İşte o sırada Muhammed "Ayet Geldi: 'Madem nefsinize hakim olamıyorsunuz ben ALLAH OLARAK bu yasağı kaldırdım' deniliyor" diyor.
İşte Ömer bu kadar önemli. Çünkü ÖMER'İN için inen Ayetleri anlata anlata bitiremiyoruz. Kendisi bizzat Muhammed'e başvurunca AYET hemen oracıkta iniveriyor. Ayetin içeriği senaryosundan daha ilginç! Mesela; oruç GECESİNDE cinsel ilişkide bulunmak size helal kılındı deniliyor. Demek ki o ana kadar haram kılmış. Bunu doğrulayan bir diğer cümle ayette var: "Allah BİLDİ Kİ siz nefsimize hıyanet edersiniz; bu yüzden tövbenizi kabul etti" deniliyor.
O zaman sormak lazım: Acaba Allah daha önce bu yasağı koyarken insanların bunu çiğneyeceklerini, nefeslerine hakim olamayacaklarını bilmiyor muydu, İlk başta yanlış mı yapmıştı? Görüldüğü gibi ayetin oluşum senaryosu kadar içeriği de enteresan.
Kaynaklar:
İbn-i Kesir, Bakara 187, c.1/510-12., Kurtubi, Bakara 187, c.2/315., Cessas, Ahkamu'l Kur'an, c.1/281, Bakara 187., Begavi, Mealim'ü Tenzil, Bakara suresi ayet 187, c.1/206, Beyhakı, Sünen-i Kübra, Nikâh bölümü, c.7/318, no:14113., El- Muharraf fi Esbab-ı Nüzul, c.1/239, Bakara suresi, ayet 187.
