Kadınların hiç tanınmayacak şekilde örtünmek üzere yüzlerini ve her yerlerini kapamaları ve erkeklerle bir arada bulunmaktan kaçınmaları, ve zaruret olmadıkça evden çıkmamaları konusunda Kuran’da yer alan ayetlere “Hicab ayetleri” adı verilir, ki bunlar genellikle Ahzab Suresi’nin 33 ve 53 59cu ayetleriyle Nür Suresi’nin 30 ve 31 ci ayetleridir. Bunlara eklenebilecek diğer ayetler yanında Muhammed’in vahy ile indiğini söylediği pek çok hadisler de vardır.
Bu ve benzeri hükümleri Muhammed, hiç kuşkusuz kendi kıskançlık duygularının kabarmasına vesile olan olaylar vesilesiyle koymuştur ki bu olaylar arasında Hicret’in 5 ci yılında Zeyd’in eşi Zeynep’e aşık olup onunla evlenmesi ve daha sonra eşi Ayşe’nin Safvan bin Muattal adında bir delikanlı ile seviştiğine dair halk arasında dedikodu yapılması (yani Ifk olayı), ve bu arada karılarının “Kazayı hacet” maksadıyla evlerinin dışına çıkmalarında sakınca bulunması gibi olanları vardır.
Hele Ahzab suresindeki "Ey müminler...Peygamberin eşlerinden bir şey isteyeceğinizde onu perde arasından isteyin" (K. 33:53)
şeklindeki hükmü koyarken Zeynep’le olan ilişkilerinin ışığı altında hareket etmiştir. Bilindiği gibi oğulluğu olan Zeyd’in karısı Zeynep’e aşık oluşu Zeyd’i ziyaret için evine gittiği sırada vuku bulmuştur. Zeyd evde olmadığı için Zeynep, kapıda asılı bulunan perdeyi açmış fakat aceleye geldiği için libasını giymeden Muhammed’e görünmüştü; Zeynep’in bu yarı çıplak hali Muhammed’in hoşuna gitmiş ve o an ona aşık düşmüştür. Ve işte bu tür bir olayın kendi başına gelmesinden korktuğu içindir ki yukardakine benzer hükümler yerleştirmeyi gerekli görmüştür.
Tarihi gerçek odur ki Muhammed, kadının tanınmayacak şekillerde örtünmesi gereğini Medine’ye hicret ettikten sonra yerleştirmiştir.
Ne ilginçtir ki Muhammed’in Zeynep’e (yani
oğulluğu Zeyd’in eşine) aşık olup onunla evlenmesi de bu tarihlerdedir. Daha başta bir deyimle, peygamberliğini ilan ettiği tarihten sonraki 15 yıl boyunca kadınların örtünmesi konusunda bir şey düşünmemiştir.
Hatice ile evli bulunduğu sürece esasen böyle bir emir veremezdi; Hatice’den çekinir ve onun böyle bir zorunluluğa boyun eğmeyecek kadar haysiyetli olduğunu düşünerek bunu teklif etmeye cesaret edemezdi.
Öte yandan Hatice, nispeten yaşlı bir kadındı; onu kıskanmak için gerek de yoktu. Fakat Hatice’nin ölümünden sonra durum değişmiştir. Evlendiği kadınlar genç ve güzel kadınlardır. Kıskançlık duygularını kabartacak durumlar doğmuştur artık.
Yukarıda yazdığım gibi Zeyd’i ziyaret vesilesiyle evine gittiğinde kapıyı Zeynep açmış ve Zeynep’i libasız şekilde görmek Muhammed’in aklını başından almıştı. Ve işte buna benzer olaylar vesilesiyle yaptıklarının muhtemelen kendi başına gelmesini önlemek maksadıyla tedbir almayı düşünmüştür. Bunun içindir ki eski Arap geleneğini kötülemiş ve o dönemlerin giyim tarzını daha da kötü göstermek için Kuran’a:
“(Ey kadınlar)... eski cahiliyye’de olduğu gibi açılıp saçılmayın...” (33 Ahzab 33) şeklinde hükümler koymuş
örtünmeyi öngören Kuran hükmü Zeynep olayını izleyen günlerde konmuş olup sadece peygamber kadınlarını değil fakat “müminlerin kadınlarım” dahi kapsayacak şekildedir ve şöyledir:
“Ey peygamber, eşlerine, kızlarına ve müminlerin kadınlarına, dışarı çıkarken üstlerine örtü atmalarını söyle; bu onların tanınmasını ve bundan dolayı
incitilmemelerini sağlar” (33 Ahzab 59).
Zeynep olayını izleyen Ifk olayının da bunda rolü olduğunu belirtmek mümkündür.Daha başka bir deyimle Muhammed, kadınlara örtünme zorunluğunu Zeynep olayından (ki Hicret’in 5. yılına rastlar) sonra yükleyip, bu zorunluğu Beni Mustalik gaza’sı sırasında oluşan Ifk olayından (ki Hicret’in 6. yılına rastlar) sonra pekiştirdiği söylenebilir; çünkü bu gaza sırasında Ayşe gerdanlığını kaybettiği için geride kalmış Safvan bin Muattal onu tanımış ve devesine bindirerek Medine’ye getirmiştir. Bu vesile ile Ayşe’nin söylediği şöyledir:
"Ben gerdanlığımı bulduktan sonra ordugaha döndüm. Fakat ordugahta ses seda yoktu... Ben uzanmış bir halde bulunduğum vakit Safvan bin Muattal Sulemr yanımdan geçti... benim yerde yattığımı gördüğünde yanımda durdu. Çünkü (o tarihlerde), Kadınlar hicab altına alınmadan önce olduğu için yüzümü görüyordu... O bundan sonra devesini bana yaklaştırdı... O arkaya çekildi, ben deveye bindim... Biz ancak sabah vaktinde askerin arkasından yetişebildik" Hatırlatalım ki bu olay üzerine Ayşe’nin Safvan ile seviştiğine dair halk arasında dedikodu çıkar ve bunu duyan Muhammed fena halde kızar. Bir süre Ayşe ile konuşmaz. Fakat Ayşe’ye zaafı bulunduğundan fazla dayanamaz ve Tanrı’dan ayet geldiğini ve ayete göre Ayşe’nin suçsuz olduğunun anlaşıldığını söyleyerek onunla barışır.
Belirttiğimiz gibi Hicab ayeti, Ahzab Suresinin 59. ayeti olarak kadınların “tanınmayacak” şekilde örtünmelerini emreden ayettir. kadınların örtünmeleri konusunda Ömer b. Hattab, bir çok vesilelerle Muhammed’in dikkatini çekmeye çalışmış ve örneğin “Huzuru saadetinize hayırsız kimseler giriyor, kadınlarınıza örtünmelerini emretseniz” şeklinde müracaatlarda bulunmuştur. Söylendiğine göre onun bu devamlı ikazları sayesindedir ki Muhammed, sözünü ettiğimiz ayetlerin inmesini sağlamıştır.Fakat Ömer, peygamberin kadınlarının “çar ve çarşaf giymelerini kafi bulmamıştır. Onların, diğer kadınlardan daha fazla “muhadder (kapalı)”olmalarını istemiştir; yani gölge ve karartılarını da erkeklerin görmesini asla uygun bulmamıştır. Bundan dolayıdır ki onların hiçbir vesile ile evden dışarıya çıkmalarına izin verilmemesini beklemiştir. Yine bundan dolayıdır ki Sevde’nin “hacet” görmek için evden çıkmasına karşı itirazda bulunduğu olaya sebebiyet vermiştir. Olay şudur: Yukarıdaki ayetin “nazil” olmasından sonra bir gün Muhammed’in karılarından Şevde, “bir lüzum ve ihtiyaç” üzerine evden çıkar O zamanlar evlerde “hela” olmadığı ve bu ihtiyaç dışarıda bir yerde görülür olduğu için, herkesin yaptığı gibi o da işini bitirmek istemiş ve üzerine çarşafını giyerek kendine bir yer aramış. Şevde iri yapılı bir kadın olduğundan çarşaf içinde bile olsa endamıyla onu tanımak kolaymış. Nitekim Ömer İbn Hattab onu görünce, evin dışına çıkmasına itiraz etmiş ve: “Ya Şevde, iyi bil ki, Vallahi sen bizce tanınmamış değilsin... ne cesaretle evinin dışına çıkıyorsun?” diyerek kadıncağızı daha işini görmeye vakit bırakmadan, eve döndürmüş. Olayı anlatan Ayşe şöyle devam eder:
“O sırada Resulullah, benim odamda akşam yemeğinde idi. Elinde de etli bir kemik vardı. Bu halde iken Şevde girdi ve ’Ya Resulullah Bazı hacetim için evimden çıkmıştım. Ömer bana şöyle şöyle söyleyerek itiraz etti,’ diye şikayet eyledi.. Bunun üzerine (Tanrı) Resül-i Ekrem’e vahiy gönderdi. Vahiy asari (peygamberden) kaldırıldıktan sonra ve elinde tutmakta olduğu et (kemik) parçasını yere koymaksızın Sevde’ye şöyle cevap verdi: ’Siz kadınların lüzum ve ihtiyaç üzerine (mestüre olarak) evlerinden çıkmalarına izin verildi’ buyurdu. Ömer, zavallı kadınların “hacet” için dahi olsa evden dışarı çıkmalarına izin verilmemesi taraftarıdır.
Görülüyor ki Muhammed,kendisini Peygamber ilan ettikten sonra on beş yıl boyunca örtünme zorunluğu koymak diye bir şey akıl etmemiştir. Fakat ne zaman ki kıskançlık sorunu yaratan olaylarla karşılaşmıştır, işte o zaman kadınları örtmenin erkeklerin çıkarlarına daha uygun olacağını düşünmüştür.
